www.knpeuw.fora.pl

Agatka Sza

Sprawy będące przedmiotem komunikatu prasowego

1. Wyrok w sprawie C-411/05; Palacios de la Villa (16.10.07)

Sprawy niebędące przedmiotem komunikatu prasowego

2. Rozprawaw sprawie C-506/06; Mayr (16.10.07)

3. Wyrok w sprawie C-195/06; Österreichischer Rundfunk (18.10.07)

4. Opinia rzecznika generalnego w sprawie C-125/06 P; Komisja / Infront WM (18.10.07)

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

1. Wyrok w sprawie C-411/05; Palacios de la Villa

Polityka społeczna

Wykładnia dyrektywy Rady 2000/78/WE ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy � Uregulowania krajowe o charakterze transponującym zawierające przepisy przejściowe uznające za zgodne z prawem zawarte w porozumieniach zbiorowych klauzule obowiązkowego przejścia na emeryturę, nieuzasadnione celami polityki zatrudnienia

Celem dyrektywy z 2000 r. jest wyznaczenie ogólnych ram dla walki z różnymi formami dyskryminacji, w tym w szczególności ze względu na wiek. Odmienne traktowanie bezpośrednio ze względu na wiek, co do zasady, stanowi dyskryminację zakazaną przez prawo wspólnotowe. Jednakże dyrektywa pozwala państwom członkowskim wprowadzić takie odmienne traktowanie i uznać je za niedyskryminujące w sytuacji, gdy w ramach prawa krajowego zostanie ono obiektywnie i racjonalnie uzasadnione zgodnym z przepisami celem, w szczególności celami polityki zatrudnienia, rynku pracy i kształcenia zawodowego. Ponadto środki mające służyć realizacji tego celu powinny być właściwe i konieczne.

Uregulowanie hiszpańskie uznaje za ważne klauzule obowiązkowego przejścia na emeryturę zawarte w układach zbiorowych pracy, wymagające spełnienia jako jedynych przesłanek osiągnięcia przez pracownika limitu wieku umożliwiającego przejście na emeryturę, określonego na 65 lat oraz spełnienia pozostałych kryteriów z zakresu zabezpieczenia społecznego dla uzyskania prawa do emerytury z systemu typu składkowego.

F. Palacios de la Villa pracował na rzecz Cortefiel od 1981 r. jako dyrektor do spraw organizacji. W 2005 r. Cortefiel powiadomiło go o rozwiązaniu jego umowy o pracę z uwagi na to, że osiągnął wiek obowiązkowego przejścia na emeryturę. W dniu, w którym został powiadomiony, F. Palacios de la Villa posiadał okresy pracy konieczne do uzyskania emerytury wypłacanej z systemu zabezpieczenia społecznego i odpowiadającej 100% podstawy wymiaru składek.

F. Palacios de la Villa uznając, że tego rodzaju informacja oznacza zwolnienie, wniósł od niego odwołanie do sądu hiszpańskiego, który zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z kilkoma pytaniami prejudycjalnymi w przedmiocie wykładni dyrektywy z 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy.

Zawiadomienie w Dz.Urz. UE / Opinia rzecznika generalnego

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sprawy niebędące przedmiotem komunikatu prasowego

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

2. Rozprawa w sprawie C-506/06; Mayr

Polityka społeczna

Wykładnia przepisu dyrektywy Rady 92/85/EWG w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią � Wypowiedzenie umowy o pracę pracownicy, której komórki jajowe zostały zapłodnione �in-vitro�, ale nie zostały jeszcze umieszczone w jej ciele � Możliwość zakwalifikowania takiej pracownicy jako �pracownica w ciąży�

S. Mayr była zatrudniona przez Konditorei Gerhard Flöckner OHG od stycznia 2005 r. W okresie poprzedzającym powstanie sporu dwukrotnie próbowała poddawać się zabiegowi sztucznego zapłodnienia. Po niemal półtoramiesięcznej terapii hormonalnej w dniu 8 marca 2005 r. przeprowadzono ponownie pobranie komórek jajowych z jajników. W okresie od dnia 8 marca 2005 r. do dnia 13 marca 2005 r. S. Mayr pozostawała na zwolnieniu lekarskim. W dniu 13 marca 2005 r. dokonano transferu dwóch embrionów do jamy macicy. Podczas rozmowy telefonicznej odbytej w dniu 10 marca 2005 r. pracodawca wypowiedział jej umowę o pracę ze skutkiem od dnia 26 marca 2005 r. Pismem z tego samego dnia S. Mayr poinformowała pracodawcę, że na dzień 13 marca 2005 r. zaplanowane zostało przeprowadzenie zabiegu �sztucznego zapłodnienia�. W momencie wypowiedzenia komórki jajowe pobrane od S. Mayr były już zapłodnione, to znaczy, że istniały już �embriony in vitro�.

Przed sądem austriackim S. Mayr domaga się od pracodawcy zapłaty wynagrodzenia i dodatkowego wynagrodzenia stanowiącego procent rocznych zarobków. Uważa, że wypowiedzenie z dnia 10 marca 2005 r. nie wywołuje skutków prawnych, ponieważ od dnia 8 marca 2005 r., kiedy to dokonano zapłodnienia jej komórki jajowej in vitro, korzysta ona z ochrony przed wypowiedzeniem na podstawie ustawy o ochronie matek.

Pracodawca wniósł z kolei o oddalenie powództwa, ponieważ - w jego przekonaniu - w chwili wypowiedzenia pracownica nie była jeszcze w ciąży.

Rozpatrujący sprawę sąd, który skierował do Trybunału pytanie prejudycjalne, zmierza do ustalenia, czy pracownicę, która poddaje się zabiegowi zapłodnienia in vitro należy uważać za �pracownicę w ciąży� w rozumieniu dyrektywy wspólnotowej (92/85/EWG), jeżeli w momencie wypowiedzenia jej komórki jajowe zostały już zapłodnione nasieniem partnera, to znaczy istnieją embriony �in-vitro�, ale nie zostały one jeszcze umieszczone w ciele kobiety.

Zawiadomienie w Dz.Urz. UE

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3. Wyrok w sprawie C-195/06; Österreichischer Rundfunk

Swobodne świadczenie usług

Wykładnia przepisów dyrektywy Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej [nadawczej] � Audycja telewizyjna, w której widz ma możliwość udziału w konkursie z wygraną poprzez wybranie komercyjnego numeru telefonicznego � Pojęcia �reklama telewizyjna� i �telezakupy�

W trakcie audycji �Quiz Express� nadawanej przez Österreichischer Rundfunk (ORF) w dniu 1 kwietnia 2005 r., gdy na ekranie był wyświetlany komercyjny numer telefonu, prezenter zaoferował publiczności udział w konkursie z nagrodami poprzez wybranie tego numeru. Spółka oferująca usługi telefoniczne pobierała 0,70 EUR za połączenie, przy czym część tej kwoty była przeznaczona dla ORF.

Konkurs składał się z trzech części: w pierwszej jedno wybrane losowo połączenie było bezpośrednio kierowane �na wizję�; w drugiej wybrany kandydat musiał odpowiedzieć na pytania prowadzącego; w ostatniej, która umożliwiała osobom, które nie zostały wybrane, uczestniczyć w cotygodniowym losowaniu, ponownie decydował przypadek.

Kommunikationsbehörde Austria złożyła skargę na telewizję ORF do Bundeskommunikationssenat, ponieważ - jej zdaniem � ta ostatnia naruszyła ustawę federalną o austriackiej telewizji i radiu publicznym (ustawa o działalności nadawczej), przeznaczając kilka minut programu na telezakupy.

W swym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Bundeskommunikationssenat wniósł do Trybunału o wyjaśnienie wspólnotowych pojęć �telezakupów� i �reklamy telewizyjnej�, w celu zakwalifikowania części audycji zawartej w programie �Quiz Express�. Jeśli Trybunał uzna, że należy ona do zakresu pojęcia �telezakupów�, byłaby wówczas zakazana w Austrii, bowiem w oparciu o przepis dyrektywy wspólnotowej (89/552/EWG), austriacka ustawa o działalności nadawczej sprzeciwia się takiej formie telewizji komercyjnej. Natomiast w przypadku, gdy Trybunał zakwalifikuje ją jako promocję, istotna będzie okoliczność, że reklama jest dozwolona, jeśli jest łatwo rozpoznawalna i jednoznacznie oddzielona od innych części programu środkami wizualnymi lub akustycznymi.

Zawiadomienie w Dz.Urz. UE / Opinia rzecznika generalnego

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4. Opinia rzecznika generalnego w sprawie C-125/06 P; Komisja / Infront WM

Swobodny przepływ osób

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-33/01 Infront WM AG przeciwko Komisji, w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji wydanej na podstawie dyrektywy Rady 89/552/WE i uznającej za zgodne ze wspólnym rynkiem niektóre środki podjęte przez Zjednoczone Królestwo dotyczące ograniczeń w zakresie telewizyjnej transmisji wydarzeń sportowych i innych wydarzeń mających doniosłe znaczenie dla społeczeństwa � Pojęcie bezpośredniego i indywidualnego oddziaływania w rozumieniu art. 230 TWE.

Na mocy umów zawartych z Międzynarodową Federacją Związków Piłkarskich (FIFA), Kirch Media, występująca następnie pod firmą Infront, nabyła prawa wyłączne do transmisji fazy finałowej pucharu świata w piłce nożnej w latach 2002 i 2006 do państw kontynentu europejskiego, a także do Rosji, pozostałych byłych republik radzieckich i Turcji.

Zgodnie z dyrektywą 89/552/EWG normującą telewizyjną działalność nadawczą, każde państwo członkowskie może wydać przepisy zapewniające, by nadawcy telewizyjni mający siedzibę na jego terytorium nie transmitowali na zasadach wyłączności wydarzeń mających doniosłe znaczenie dla społeczeństwa, jak igrzyska olimpijskie, puchar świata i mistrzostwa Europy w piłce nożnej, w sposób pozbawiający poważną część widowni w tym państwie możliwości oglądania tych wydarzeń w ogólnodostępnej telewizji.

Państwo Członkowskie, które chce skorzystać ze wzajemnego uznawania swoich przepisów krajowych powinno zgłosić je Komisji, która, po zbadaniu ich zgodności z prawem wspólnotowym, publikuje je w Dzienniku Urzędowym. Pozostałe Państwa Członkowskie są wtedy zobowiązane zapewnić poszanowanie tych przepisów przez nadawców telewizyjnych podlegających ich kompetencji, jeżeli działają oni w zgłaszającym Państwie Członkowskim.

W tych okolicznościach Zjednoczone Królestwo zgłosiło Komisji zespół przepisów dotyczących transmisji telewizyjnej z wydarzeń o doniosłym znaczeniu w tym kraju. Wśród wydarzeń tych znajduje się faza finałowa pucharu świata w piłce nożnej. W piśmie skierowanym do Zjednoczonego Królestwa Komisja poinformowała, że nie zgłasza zastrzeżeń do zgłoszonych przepisów i dokona ich publikacji.

Spółka Infront zakwestionowała przed Sądem Pierwszej Instancji (SPI) legalność pisma Komisji stwierdzającego zgodność z prawem wspólnotowym zgłoszonych przepisów.

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2005 r. Sąd uznał, że pismo to stanowi decyzję, na którą przysługuje skarga, zatem Infront może zwrócić się z żądaniem stwierdzenia jego nieważności. Uznał ponadto, że pismo wywołuje skutki prawne, w związku z czym stanowi zaskarżalną decyzję, która dotyczy bezpośrednio i indywidualnie spółki Infront. Uwzględniając jeden z zarzutów podniesionych przez spółkę, a dotyczący rażącego naruszenia przez Komisję wymogów formalnych, SPI stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.

W niniejszej sprawie Komisja wniosła o uchylenie wyroku SPI. Komisja twierdzi, iż przyjmując, iż zaskarżona decyzja dotyczy bezpośrednio i indywidualnie spółki Infront, Sąd naruszył zasadę równowagi instytucjonalnej. Zdaniem Komisji, w odniesieniu do spółki Infront można było uznać co najwyżej, iż w wyniku zaskarżonej decyzji poniosła ona pośrednią szkodę gospodarczą.